[๒๒๕๗] ๙. อนิทัสสนอัปปฏิฆธรรมเป็นปัจจัยแก่อนิทัสสน- อัปปฏิฆธรรม ด้วยอำนาจของอารัมมณปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจ ของสหชาตปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของอุปนิสสยปัจจัย, เป็น ปัจจัย ด้วยอำนาจของปุเรชาตปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของ ปัจฉาชาตปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของกัมมปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วย อำนาจของอาหารปัจจัย เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของอินทริยปัจจัย. ๑๐. อนิทัสสนอัปปฏิฆธรรมเป็นปัจจัยแก่สนิทัสสน- สัปปฏิฆธรรม ด้วยอำนาจของสหชาตปัจจัย เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจ ของปัจฉาชาตปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของกัมมปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของอาหารปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของอินทริยปัจจัย. ๑๑. อนิทัสสนอัปปฏิธรรมเป็นปัจจัยแก่อนิทัสสน- สัปปฏิฆธรรม ด้วยอำนาจของสหชาตปัจจัย เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจ ของปัจฉาชาตปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของกัมมปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของอาหารปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของอินทริยปัจจัย. ๑๒. อนิทัสสนอัปปฏิฆธรรม เป็นปัจจัยแก่สนิทัสสน- สัปปฏิฆธรรม และอนิทัสสนอัปปฏิธรรม ด้วยอำนาจของสหชาต- ปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของปัจฉชาตปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วย อำนาจของกัมมปัจจัย, เป็นปัจจัย ด้วยอำนาจของอาหารปัจจัย, เป็น ปัจจัย ด้วยอำนาจของอินทริยปัจจัย. ๑๓. อนิทัสสนอัปปฏิฆธรรมเป็นปัจจัยแก่อนิทัสสน- สัปปฏิฆธรรม และอนิทัสสนอัปปฏิฆธรรม ด้วยอำนาจของสหชาต-

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับมหามกุฏฯ) เล่มที่ ๘๗
อภิธรรมปิฎก ปัฏฐาน ภาคที่ ๓

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับมหามกุฏฯ) เล่มที่ ๑
วินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค