นอกจากนี้สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงกล่าวถึงหนังสือเล่มนี้ไว้ว่า “... หนังสือปัญญาสชาดกนี้ต้นฉบับเดิมเปนคัมภีร์ลาน จำนวนรวม ๕๐ ผูกด้วยกัน เดี๋ยวนี้เห็นจะมีอยู่แต่ในประเทศสยาม กับที่หัวเมืองหลวงพระบางแลที่กรุงกัมพูชา ที่อื่นหามีไม่ มีเรื่องราวปรากฏว่าเคยได้ฉบับไปถึงเมืองพม่าครั้งหนึ่ง พม่าเรียกว่า ‘เชียงใหม่ปัณณาส’ แต่พระเจ้าแผ่นดินพม่าองค์ใดองค์หนึ่งดำรัสว่าเปนหนังสือแต่งปลอมพระพุทธวจนะสั่งให้เผาเสีย ในเมืองพม่าจึงมิได้มีหนังสือปัญญาสชาดกเหลืออยู่ ...” “... นิทานในปัญญาสชาดกเปนนิทานที่ไทยเรารู้จักกันอยู่ซึมทราบหลายเรื่อง เช่นเรื่องสมุทโฆษ เรื่องพระสุธนนางมโนห์รา เรื่องสังข์ทอง เรื่องพระรถเสน แลเรื่องคาวี เปนต้น ...” ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา. (๒๔๖๗). “พระนิพนธ์คำอธิบาย” ใน ปัญญาสชาดก ภาคที่ ๒ พระนคร: โสภณพิพรรฒธนากร.(พิมพ์ในการกุศล งารศพหม่อมเจ้าหญิงพร้อมเพราพรรณ ท.จ. ๑๕ ธันวาคม พ.ศ.๒๔๖๗). ธานินทร์ อาทิตวโร, พระมหา. (๒๕๔๖). ปัญญาสชาดก เรื่อง ๘-๒๗ : การตรวจชำระและศึกษาเชิงวิเคราะห์. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบาลี มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. นิยะดา เหล่าสุนทร. (๒๕๓๘). ปัญญาสชาดก : ประวัติและความสำคัญที่มีต่อวรรณกรรมร้อยกรองของไทย. กรุงเทพฯ: แม่คำผาง, อ้างถึงใน ปรีชา มโหสโถ, พระมหา. (๒๕๔๑). อิทธิพลของวรรณคดีบาลีเรื่องปัญญาสชาดกที่มีต่อสังคมไทย. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ปรีชา มโหสโถ, พระมหา. (๒๕๔๑). อิทธิพลของวรรณคดีบาลีเรื่องปัญญาสชาดกที่มีต่อสังคมไทย. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พุทธวจนหมวดธรรม เล่มที่ ๑๒
พุทธวจน เดรัจฉานวิชา

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับมหามกุฏฯ) เล่มที่ ๑
วินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค